U medijsko doba život svoj tehnički odraz dobiva u sve zgusnutijim i kompleksnijim membranama. Sve tanje plohe pohranjuju i daju sve više informacija. Od kreditnih kartica do srebrnih ploča CD-ROM-a i DVD-a, od supertankih mobitela do kristalnih ekrana laptopa tankih poput papira – strelovita brzina digitalne revolucije kulminira u vrtoglavim dubinama ploha. Sve štedljivije dimenzionirani slojevi omogućuju sve kompliciranije operacije. Ekran kao videonakit, ušiven u odjeću, postoji već kao prototip; note-books debljine tek nekoliko milimetara opremljen kapacitetom pohranjivanja čitavih biblioteka kao i televizijskim i internet funkcijama bit će uskoro na tržištu. 

Kompjuterski generirana aluminijska opna Coca Coline zgrade na bečkom Wienerbergu, što ju je adaptirala Elsa Prochazka, relativno je jednostavni arhitektonski ekvivalent navedenih razvojnih procesa. Staru gradnju iz pedesetih godina s proizvodnim halama u donjim i uredskim prostorima u gornjim etažama valjalo je prilagoditi današnjim zahtjevima. Istovremeno, zgradi je trebalo dodati jedan kat i opskrbiti je novom, vertikalnom komunikacijom. Zbroj svih funkcionalnih, oblikovnih i interijerskih odluka arhitektice kulminira u digitalnom uzorku tehnicističkog blistajućeg vanjskog plašta kuće nalik na membranu. Pomoću tih novih fasada postavlja ovo zdanje na južnom prilazu Beču jedan znak koji se po svojoj urbanoj snazi lako nosi s bitno većim volumenima nebodera u neposrednom susjedstvu.